Prace prowadzone w tym okresie, polegające na wycinaniu drzew lub ich konarów, wykaszaniu, powodować będą niszczenie lęgów na etapie jaj i piskląt. Prace te należny wykonywać od sierpnia do końca lutego. Wyjątek stanowią terytoria kruków i myszołowów, które do lęgów przystępują na przełomie lutego i marca. Nie powinno się wycinać bez konieczności krzewów szczególnie kolczastych (głóg, dzika róża, tarnina, jeżyna), gdyż stanowią one siedlisko wielu chronionych gatunków ptaków jak np. jarzębatka, gąsiorek. Rozsądnym rozwiązaniem jest usuwanie krzewów i drzew tylko z jednej strony, aby udostępnić rów dla maszynowej konserwacji.

Myśląc o krajobrazie rolniczym nie sposób nie dostrzec charakterystycznego elementu jakim są wszelkie zadrzewienia. Te niewielkie enklawy, często nazywane remizami stanowią ważną rolę w kształtowaniu krajobrazu rolniczego i są jego trwałymi składnikami. Ogromnym zagrożeniem jest karczowanie i wycinka całych połaci zadrzewień śródpolnych w celu powiększenia obszarów upraw oraz dla wprowadzenia maszyn rolniczych. Alternatywą do wycięcia tych drzew jest stosowanie podkrzesywania gałęzi sprawiających kłopot przy uprawianiu pól (oczywiście z umiarem, aby nie osłabić żywotności drzew). Ważne jest również rozsądne korzystanie z zasobów drewna, zapewniające trwałość zadrzewień. Warto wspomnieć, że w Wielkopolsce (okolice Turwi) istnieje cały szereg zadrzewień śródpolnych nasadzonych z inicjatywy gen. Dezyderego Chłapowskiego, który doceniał rolę zadrzewień, w tym ich funkcję wiatrochronną i krajobrazową.

Pozostawianie zadrzewień na polach rolnych jest jednym z elementów „zazieleniania” Wspólnej Polityki Rolnej czyli uzależnienie udzielania płatności dla rolników, w tym dopłat bezpośrednich, od spełniania przez nich dodatkowych wymogów związanych z ochroną środowiska. Po roku 2013 jednym z dodatkowych wymogów, który będzie musiał być spełniany przez rolników ubiegających się w przyszłości o dopłaty bezpośrednie, jest zachowanie „obszarów proekologicznych” (ecological focus areas) na powierzchni nie mniejszej, niż 7% areału gospodarstwa. Obszary proekologiczne to m.in. miedze, drzewa, zadrzewienia i oczka wodne, czyli wszystkie te elementy krajobrazu, których obecność ma kluczowe znaczenie dla występowania ptaków krajobraz rolnego.