Poinformowanie społeczności zainteresowanej o możliwości uzyskania stosownych informacji

Według Konwencji z Aarhus społeczność zainteresowana ma być poinformowana „o władzy publicznej, u której można uzyskać stosowne informacje, oraz miejscu, gdzie te informacje są wyłożone do wglądu”^[1].

Wskazanie tych informacji w powiadomieniu koresponduje z następnym etapem udziału społeczeństwa, na którym udostępnia się „informacje, istotne dla procesu podejmowania decyzji”(art. 6 ust. 6 Konwencji z Aarhus).

Według Aarhus Convention Implementation Guidewskazanieobok „władzy publicznej, u której można uzyskać stosowne informacje” jeszcze „miejsca, gdzie te informacje są wyłożone do wglądu”, jest zabezpieczeniem przed sytuacją, kiedy właściwe władze publiczne nie udostępniają informacji „istotnych dla procesu podejmowania decyzji” (jak to ma nastąpić według art. 6 ust. 6 Konwencji z Aarhus). W takiej sytuacji społeczeństwo, wiedząc, gdzie stosowne informacje są wyłożone do wglądu, może wykorzystać ogólne prawo dostępu do „informacji dotyczących środowiska”, które jest przewidziane w art. 4Konwencji z Aarhus i stosuje się poza procedurą udziału społeczeństwa^[2]. Z zasadnością takiego stwierdzenia trudno się zgodzić, ponieważ maksymalny termin udzielenia informacji w ogólnym trybie (czyli, w trybie, przewidzianym w art. 4 Konwencji) wynosi jeden lub dwa miesiące od żądania. Biorąc pod uwagę, że większość terminów udziału społeczeństwa w sprawach rozpatrzonych przez Komitet ds. Przestrzegania Konwencji z Aarhus wynosiły mniej niż jeden miesiąc, możliwość dostępu do informacji „istotnych dla procesu podejmowania decyzji” w ogólnym trybie nie jest wystarczająca. Ponadto, i w przypadku „władzy publicznej, u której można uzyskać stosowne informacje”, i „miejsca, gdzie te informacje są wyłożone do wglądu”, chodzi o te same, a nie jakieś dodatkowe informacje (w angielskiej wersji - „relevant information”).Tym niemniej, wychodząc z potrzeby ułatwienia dla społeczeństwa udziału w podejmowaniu decyzji (art. 3 ust. 2 Konwencji), warto stwierdzić, że podanie informacji o „miejscu, gdzie stosowne informacje są wyłożone do wglądu” w niektórych przypadkach może być bardzo korzystne^[3].

Ponadto, warto się zgodzić ze stwierdzeniem, umieszczonym w Aarhus Convention Implementation Guide, że „miejsce, gdzie te informacje są wyłożone do wglądu”, nie koniecznie powinno być siedzibą „władzy publicznej, u której można uzyskać stosowne informacje”. Jeśli siedziba ta położona jest daleko od przewidywanej lokalizacji przyszłej działalności, może być właściwym udostępniać informację społeczeństwu w miejscach w pobliżu jej lokalizacji, na przykład, w siedzibie władz lokalnych,w szkołach czy lokalnych bibliotekach^[4].

Wymaganiem dyrektywy EIA w tym zakresie jest podanie danych szczegółowych właściwych „organów, od których można uzyskać istotne informacje” oraz wskazanie „czasu i miejsc, w których zostaną udostępnione istotne informacje, oraz środków, za pomocą których zostaną one udostępnione”^[5]. Oznacza to, że dyrektywa poszerza wymagania Konwencji z Aarhus o wskazanie czasu oraz środków udostępnienia istotnych informacji.

Ustawa ooś wymaga poinformowania o „możliwościach zapoznania się z niezbędną dokumentacją sprawy oraz o miejscu, w którym jest ona wyłożona do wglądu”. Ten przepis warto uzupełnić o informacje o czasie (np., o godzinach pracy organu, w siedzibie którego właściwa informacja będzie dostępna). Do niezbędnej dokumentacji sprawy według prawa polskiego należą: wniosek o wydanie decyzji wraz z wymaganymi załącznikami oraz wymagane przez przepisy postanowienia organu właściwego do wydania decyzji, stanowiska innych organów, jeżeli stanowiska są dostępne w terminie składania uwag i wniosków^[6].