Akty prawa międzynarodowego, unijnego i polskiego, regulujące udział społeczeństwa w procesie decyzyjnym dotyczącym środowiska

Prawa dialektyki wskazują na jedność i wzajemne połączenie wszystkiego na świecie. Podobnie, każde wydarzenie w tej lub w innej mierze wpływa na wszystkich. Zwykle ta miara jest dość mała i dlatego niezauważalna. Co innego w przypadku ważniejszych wydarzeń. Do takich należą decyzje inwestycyjne. One wpływają na inwestorów, ich pracowników, organy władzy publicznej, szerokie kręgi społeczeństwa. Próbą stworzenia warunków dla uwzględnienia interesów wszystkich tych podmiotów jest procedura udziału społeczeństwa w procesie decyzyjnym.Proces ten składa się z podjęcia coraz mniej ogólnych i coraz bardziej szczegółowych decyzji dotyczących środowiska.

Głównym aktem prawnym na poziomie międzynarodowym regulującym udział społeczeństwa w procesie decyzyjnym dotyczącym środowiska jest Konwencja z dnia 25 czerwca 1998 r. o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska[1](dalej - Konwencjaz Aarhus).

Prawo unijne sprowadza się w tym zakresie głównie do trzech poniższych dyrektyw. Główne kwestie udziału społeczeństwa podczas podejmowania raczej ogólnych decyzji uregulowane są w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/42/WE z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko oraz w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/35/WE z dnia 26 maja 2003 r. przewidującej udział społeczeństwa w odniesieniu do sporządzania niektórych planów i programów w zakresie środowiska oraz zmieniającej w odniesieniu do udziału społeczeństwa i dostępu do wymiaru sprawiedliwości dyrektywy Rady 85/337/EWG i 96/61/WE. Udział społeczeństwa w procesie podejmowania decyzji indywidualnych ujęty został w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/EU z dnia 13 grudnia 2011 r.w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko[2](dalej - dyrektywa EIA).

Najważniejszym aktem prawnym w ustawodawstwie polskim w tym zakresie jest ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko^[3](dalej - ustawa ooś).