Korzystanie z mediów jako metoda ogłoszenia publicznego

Komitet ds. Przestrzegania Konwencji z Aarhus rozpatrzył następujący przykład nieskutecznego powiadomienia w prasie. Jest to, wspomniane w poprzednich artykułach, powiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie wydania zezwolenia na budowę nowego składowiska odpadów obok miasta Kazokiszki. Powiadomienie to zostało zamieszczone, nie w popularnej gazecie lokalnej (wydawanej codziennie nakładem 1500 egzemplarzy), a w dzienniku urzędowym (wydawanym raz w tygodniu nakładem 500 egzemplarzy). W związku z tym Komitet ds. Przestrzegania Konwencji z Aarhus wyraził opinię, że znacznie bardziej skuteczne byłoby opublikowanie obwieszczenia w popularnej codziennej gazecie lokalnej, niż uczynienie tego w dzienniku urzędowym wydawanym raz w tygodniu. Jeżeli natomiast wszystkie lokalne gazety wydawane są tylko raz w tygodniu, to wymóg zapewnienia „skuteczności” ustanowiony w Konwencji wypełniony zostanie raczej poprzez wybór tej z nich, która ma nakład 1500 egzemplarzy, a nie tej, której nakład wynosi 500 egzemplarzy^[1]. Niewątpliwie, zapewnieniu wszystkim zainteresowanym w postępowaniu rozsądnej szansy powzięcia o nim informacji, będzie służyć zamieszczenie powiadomienia w popularnej gazecie z większym nakładem.

Maastricht Recommendations również wskazują, że zasięg prasy, wybranej do umieszczenia powiadomienia, powinien odpowiadać geograficznemu zakresowi potencjalnych skutków planowanej działalności. Prasa ta powinna docierać do większości społeczeństwa, które może zostać dotknięte planowaną działalnością^[2].

Dyrektywa EIA przewiduje możliwość „publikacji w lokalnych gazetach”^[3]. W ustawie ooś „ogłoszenie w prasie” nazwane jest dodatkowym środkiem powiadomienia w przypadku „gdy siedziba organu właściwego w sprawie mieści się na terenie innej gminy niż gmina właściwa miejscowo ze względu na przedmiot postępowania”^[4].

Ogłoszenie publiczne za pośrednictwem radia, telewizji i mediów socjalnych (np., Facebook, Twitter, blogi), w miejscach, gdzie są one popularną formą komunikacji, może być stosowane jako uzupełnienie, a nie zastąpienie powyższych form powiadomienia. Media socjalne mogą być szczególnie przydatne w powiadomieniu młodszych członków społeczeństwa, którzy nie korzystają z bardziej tradycyjnych mediów^[5]. Tym niemniej stosowane w prawie polskim sformułowanie „ogłoszenie informacji, w sposób zwyczajowo przyjęty w miejscowości lub miejscowościach właściwych ze względu na przedmiot postępowania” może oznaczać właśnie korzystanie z mediów.

Ponadto, Komitet ds. Przestrzegania Konwencji z Aarhus zaznaczył, że powiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie wydania pozwolenia na realizację planowanej inwestycji, różni się od artykułu prasowego lub programu telewizyjnego, w którym jest odwołanie do planowanego przedsięwzięcia. Taki artykuł lub program nie mogą być spostrzegane jako „podanie do publicznej wiadomości informacji” w sensie procedury udziału społeczeństwa^[6]. Ponadto, małe powiadomienie w prasie wśród wielu innych takich samych albo audycję telewizyjną w czasie, kiedy większość potencjalnych odbiorców jest w pracy nie można nazwać skutecznymi^[7].