Kompensacja przyrodnicza

Działania kompensacyjne należy odróżnić od działań zapobiegawczych (zmierzających do uniknięcia niekorzystnych wpływów) i naprawczych (służących ograniczeniu lub eliminacji negatywnych skutków, które wystąpiły). W przypadku gdy przewiduje się, że szkody w środowisku, a nie ma możliwości zastosowania działań minimalizujących, bądź działania minimalizujące są niewystarczające, stosuje się działania kompensujące.

Jest to zespół działań obejmujących w szczególności roboty budowlane, roboty ziemne, rekultywację gleby, zalesienie, zadrzewianie, lub tworzenie skupień roślinności, prowadzących do przywrócenia równowagi przyrodniczej lub tworzenie skupień roślinności, prowadzących do przyrodniczej na danym terenie, wyrównania szkód dokonanych w środowisku przez realizację przedsięwzięcia i zachowanie walorów krajobrazowych ustawa Prawo ochrony Środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm.)

Kompensacja przyrodnicza w rozumieniu art. 75 ustawy Prawo ochrony środowiska może być stosowana w odniesieniu do wszystkich elementów przyrodniczych, w tym siedlisk i gatunków naturowych, o ile jest ona wykonywana w sytuacji, gdy nie stwierdzono znaczącego negatywnego oddziaływania przedsięwzięcia na obszary Natura 2000. Wykonanie kompensacji przyrodniczej o której mowa w art. 34 ustawy o ochronie przyrody musi być zapewnione w przypadku gdy dane przedsięwzięcie będzie znacząco negatywnie oddziaływać na obszar Natura 2000, w sytuacji, gdy za jego realizacją przemawiają konieczne wymogi nadrzędnego interesu publicznego i wobec braku rozwiązań alternatywnych.

Wykonanie tych działań winno zapewnić zachowanie ogólnej spójności Sieci Natura 2000, a ich celem jest zrównoważenie negatywnego oddziaływania przedsięwzięcia oraz kompensacja proporcjonalna do szkody wyrządzonej danemu siedlisku przyrodniczemu lub gatunkowi Kompensacją w rozumieniu art. 34 ustawy o ochronie przyrody jest np. odtworzenie siedliska, które zostało zniszczone w wyniku realizacji przedsięwzięcia (w tym samym obszarze) lub objęcie ochroną siedliska przyrodniczego i/lub siedliska gatunku poprzez utworzenie nowego obszaru Natura 2000 lub powiększenie istniejącego Środki kompensujące powinny

• dotyczyć w porównywalnych proporcjach (minimum 1:1) siedlisk i gatunków, których dotyczyło negatywne oddziaływanie,
• odnosić się do tego samego regionu biogeograficznego i być realizowane jak najbliżej miejsca, którego dotyczyło znaczące negatywne oddziaływanie,
• gwarantować, że obszar będzie pełnił funkcje zbliżone do tych, które były podstawą jego włączenia do Sieci Natura 2000,
• zostać wdrożone w taki sposób, aby zapewnić utrzymanie i wzmocnienie spójności Sieci Natura 2000.
• kompensacja przyrodnicza winna być wykonana nie później niż w terminie rozpoczęcia działań powodujących negatywne oddziaływanie,
• koszty kompensacji ponosi podmiot realizujący przedsięwzięcie
• państwo członkowskie Unii Europejskiej winno poinformować Komisję Europejską o ustalonym zakresie kompensacji przyrodniczej przed jej wdrożeniem oraz przed realizacją.

Opracowano na podstawie:

www.ekointerwencje.org.pl