Ustawa ooś¹ nie definiuje wprost pojęcia „informacji o środowisku i jego ochronie”.

Definicję taką można jednak wywieść z treści art. 19 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z nim, udostępnianiu podlegają informacje dotyczące:

1. stanu elementów środowiska, takich jak: powietrze, woda, powierzchnia ziemi, kopaliny, klimat, krajobraz i obszary naturalne, w tym bagna, obszary nadmorskie i morskie, a także rośliny, zwierzęta i grzyby oraz inne elementy różnorodności biologicznej, w tym organizmy genetycznie zmodyfikowane, oraz wzajemnych oddziaływań między tymi elementami;
2. emisji, w tym odpadów promieniotwórczych, a także zanieczyszczeń, które wpływają lub mogą wpłynąć na elementy środowiska, o których mowa w pkt 1;
3. środków, takich jak: środki administracyjne, polityki, przepisy prawne dotyczące środowiska i gospodarki wodnej, plany, programy oraz porozumienia w sprawie ochrony środowiska, a także działań wpływających lub mogących wpłynąć na elementy środowiska, o których mowa w pkt 1, oraz na emisje i zanieczyszczenia, o których mowa w pkt 2, jak również środków i działań, które mają na celu ochronę tych elementów;
4. raportów na temat realizacji przepisów dotyczących ochrony środowiska;
5. analiz kosztów i korzyści oraz innych analiz gospodarczych i założeń wykorzystanych w ramach środków i działań, o których mowa w pkt 3;
6. stanu zdrowia, bezpieczeństwa i warunków życia ludzi, oraz stanu obiektów kultury i obiektów budowlanych - w zakresie, w jakim oddziałują na nie lub mogą oddziaływać:
   1. a) stany elementów środowiska, o których mowa w pkt 1, lub
   2. b) przez elementy środowiska, o których mowa w pkt 1 - emisje i zanieczyszczenia, o których mowa w pkt 2, oraz środki, o których mowa w pkt 3.

Pojęcie „środowiska”, wymienione w punkach 1 i 2 powyżej należy rozumieć jako „ogół elementów przyrodniczych, w tym także przekształconych w wyniku działalności człowieka, a w szczególności powierzchnię ziemi, kopaliny, wody, powietrze, krajobraz, klimat oraz pozostałe elementy różnorodności biologicznej, a także wzajemne oddziaływania pomiędzy tymi elementami” (art. 3 pkt 39 ustawy Poś²).

Przez „zanieczyszczenia”, o których mowa w punkcie 2 powyżej należy rozumieć „emisję, która może być szkodliwa dla zdrowia ludzi lub stanu środowiska, może powodować szkodę w dobrach materialnych, może pogarszać walory estetyczne środowiska lub może kolidować z innymi, uzasadnionymi sposobami korzystania ze środowiska” (art. 3 pkt 49 ustawy Poś).

Natomiast „emisja”, to „wprowadzane bezpośrednio lub pośrednio, w wyniku działalności człowieka, do powietrza, wody, gleby lub ziemi: a) substancje, b) energie, takie jak ciepło, hałas, wibracje lub pola elektromagnetyczne” (art. 3 pkt 4 ustawy Poś).

Zakres informacji o środowisku, jakie podlegają udostępnianiu jest więc bardzo szeroki.

I tak na przykład do wymienionych w pkt 3 „środków administracyjnych” należą wszelkie decyzje i inne rozstrzygnięcia administracji dotyczące środowiska; do środków i działań, które mają na celu ochronę elementów środowiska - protokoły z kontroli dotyczących przestrzegania wymagań ochrony środowiska, przeprowadzonych przez odpowiednie organy oraz zalecenia pokontrolne.

Z kolei wśród wymienionych w pkt 5 analiz i założeń mieszczą się m.in. analizy ekonomiczne służące podjęciu decyzji w zakresie np. rozbudowy sieci dróg.

Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 16 grudnia 2010 r. w sprawie C266/09 (Stichting Natuur en Milieu), „[p]ojęcie informacji o środowisku, o którym mowa w art. 2 dyrektywy 2003/4/WE powinno być interpretowane w ten sposób, że obejmuje ono informacje przedłożone w ramach krajowego postępowania w sprawie wydania lub rozszerzenia zezwolenia na dopuszczenie do obrotu środka ochrony roślin w odniesieniu do ustalenia maksymalnej ilości zawartości pestycydów, ich składnika lub produktów przetworzonych w artykułach spożywczych albo napojach”.

Zgodnie z art. 8 ustawy ooś, udostępnianiu podlegają nie tylko informacje znajdujące się fizycznie w posiadaniu danego organu, ale także te, które są „dla niego przeznaczone”.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy ooś, przez „informację przeznaczoną dla organu” rozumie „informację, którą w imieniu organu administracji dysponują osoby trzecie, w tym też informację, której organ ten ma prawo żądać od osób trzecich”.

Informacjami „przeznaczonymi dla organu” są więc, zgodnie z komentowaną definicją:

• Informacje, których przechowywanie organ zlecił innemu podmiotowi - np. przechowywanie pewnych danych elektronicznych na serwerach innego podmiotu;

• Informacje, których organ może żądać od innego podmiotu - chodzi tu np. o dane, jakie mają obowiązek gromadzić podmioty prywatne (np. przedsiębiorcy) i przekazywać organowi na jego żądanie.

Organ, do którego wpłynie wniosek o udostępnienie informacji „przeznaczonej dla niego” powinien uzyskać żądaną informację od podmiotu, który tę informację posiada i udostępnić ją wnioskodawcy.