Ustawa dip¹ zawiera niejako „dwustopniową definicję” informacji podlegającej udostępnianiu: w art. 1 ust. 1 tej ustawy zawarta jest definicja ogólna, a później, w art. 6 ust. 1, zawarte jest przykładowe („w szczególności”) wyliczenie informacji podlegających udostępnianiu w trybie tej ustawy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej:

„Każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie.”

Ogólna definicja informacji publicznej sprecyzowana jest dalej w art. 6 ust. 1 ustawy dip, zgodnie z którym:

„Udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o:

1. 1) polityce wewnętrznej i zagranicznej, w tym o:
   1. a) zamierzeniach działań władzy ustawodawczej oraz wykonawczej,
   2. b) projektowaniu aktów normatywnych,
   3. c) programach w zakresie realizacji zadań publicznych, sposobie ich realizacji, wykonywaniu i skutkach realizacji tych zadań; 
2. 2) podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1, w tym o:
   1. a) statusie prawnym lub formie prawnej,
   2. b) organizacji,
   3. c) przedmiocie działalności i kompetencjach,
   4. d) organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach,
   5. e) strukturze własnościowej podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3-5,
   6. f) majątku, którym dysponują;
3. 3) zasadach funkcjonowania podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1, w tym o:
   1. a) trybie działania władz publicznych i ich jednostek organizacyjnych,
   2. b) trybie działania państwowych osób prawnych i osób prawnych samorządu terytorialnego w zakresie wykonywania zadań publicznych i ich działalności w ramach gospodarki budżetowej i pozabudżetowej,
   3. c) sposobach stanowienia aktów publicznoprawnych,
   4. d) sposobach przyjmowania i załatwiania spraw,
   5. e) stanie przyjmowanych spraw, kolejności ich załatwiania lub rozstrzygania,
   6. f) prowadzonych rejestrach, ewidencjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawartych,
   7. g) naborze kandydatów do zatrudnienia na wolne stanowiska, w zakresie określonym w przepisach odrębnych,
   8. h) konkursie na wyższe stanowisko w służbie cywilnej, w zakresie określonym w przepisach odrębnych;
4. 4) danych publicznych, w tym:
   1. a) treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności:
   2. - treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć,
   3. - dokumentacja przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją przeprowadzających,
   4. b) stanowiska w sprawach publicznych zajęte przez organy władzy publicznej i przez funkcjonariuszy publicznych w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego,
   5. c) treść innych wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej,
   6. d) informacja o stanie państwa, samorządów i ich jednostek organizacyjnych; 
5. 5) majątku publicznym, w tym o:
   1. a) majątku Skarbu Państwa i państwowych osób prawnych,
   2. b) innych prawach majątkowych przysługujących państwu i jego długach,
   3. c) majątku jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządów zawodowych i gospodarczych oraz majątku osób prawnych samorządu terytorialnego, a także kas chorych,
   4. d) majątku podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5, pochodzącym z zadysponowania majątkiem, o którym mowa w lit. a-c, oraz pożytkach z tego majątku i jego obciążeniach,
   5. e) dochodach i stratach spółek handlowych, w których podmioty, o których mowa w lit. a-c, mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych, oraz dysponowaniu tymi dochodami i sposobie pokrywania strat,
   6. f) długu publicznym,
   7. g) pomocy publicznej,
   8. h) ciężarach publicznych.”

Przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej skoncentrowane są więc na działaniach władz oraz dysponowaniu majątkiem publicznym.

Artykuł 3 ust. 1 ustawy dip stanowi, że prawo do informacji obejmuje uprawnienia do:

1. uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego,
2. wglądu do dokumentów urzędowych,
3. dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów.

Ograniczenie dostępu do informacji przetworzonej wydaje się sprzeczne z ustawą ooś², która takiego ograniczenia nie zawiera. Innymi słowy, w przypadku informacji publicznej będącej jednocześnie informacją o środowisku i jego ochronie, prawo dostępu do informacji przetworzonej nie jest zależne od tego, czy „jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego” (zob. też rozdz.: „Na jakie przepisy powołać się żądając informacji o środowisku”).