Zgodnie z art. 5 ustawy dip¹, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach:

• ochronie informacji niejawnych,
• ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych.

Prawo do informacji publicznej podlega też ograniczeniu ze względu na:

• prywatność osoby fizycznej,
• tajemnicę przedsiębiorcy.

Ograniczenie powyższe nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne lub mających związek z pełnieniem tych funkcji, ani przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa.

Ochrona prywatności

Ochrona prywatności wiąże się z ochroną danych osobowych (zob. rozdz. „Wyjątki od zasady udostępniania informacji o środowisku”), wydaje się jednak być pojęciem nieco szerszym.

Ochrona prywatności wynika z Konstytucji. Zgodnie z jej art. 47 „Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym”. Przepis ten zawiera nie tylko nakaz ochrony życia prywatnego, ale wyznacza także zakres prywatności. Na sferę prywatną składa się nie tylko ochrona życia prywatnego i rodzinnego ale także ochrona czci i dobrego imienia, które można uznać za elementy sfery osobistej (prywatnej) każdej osoby fizycznej. W związku z tym ochrona prywatności rozciąga się nie tylko na informacje dotyczące życia prywatnego i rodzinnego, ale także na informacje, których udostępnienie mogłoby godzić w cześć i dobre imię osoby fizycznej.

Ochrona prywatności może dotyczyć wyłącznie osoby fizycznej.

Ochrona prywatności nie dotyczy:

• osób prawnych,
• spółek nie posiadających osobowości prawnej
• innych jednostek nie posiadających osobowości prawnej
• organów administracji i innych jednostek publicznych
• osób pełniących funkcje publiczne.

Tajemnica przedsiębiorcy (przedsiębiorstwa)

Zagadnienie tajemnicy przedsiębiorcy (a w zasadzie przedsiębiorstwa) uregulowane jest w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (zob. rozdz. „Wyjątki od zasady udostępniania informacji o środowisku”). Ustawa ta posługuje się pojęciem „tajemnicy przedsiębiorstwa”, podczas gdy ustawa dip mówi o „tajemnicy przedsiębiorcy”, należy jednak uznać, że chodzi tu o tę samą instytucję.

Celem ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji jest przeciwdziałanie czynom nieuczciwej konkurencji. Jednym z nich jest właśnie naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa (art. 3 ust. 2 tej ustawy). Również zawarta w tej ustawie definicja tajemnicy przedsiębiorstwa utworzona została na potrzeby zwalczania czynów nieuczciwej konkurencji. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji „czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta”. Zgodnie z art. 11 ust. 4 tej ustawy „Przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności”.

Z powyższego wynika, że aby dana informacja mogła zostać uznana za objętą tajemnicą przedsiębiorstwa muszą być łącznie spełnione następujące warunki:

1. Chodzi o informacje posiadające jakąś wartość gospodarczą.
2. W grę musi wchodzić ochrona interesów przedsiębiorcy.
3. Przedsiębiorca podjął działania w celu zachowania poufności informacji (w jakiś – w zasadzie dowolny - sposób zastrzegł poufność informacji)².

Inne tajemnice ustawowo chronione

Wśród innych ustawowo chronionych tajemnic w literaturze wymienia się m.in. tajemnice takie jak: tajemnicę bankową, skarbową, świadka koronnego, sędziowską, adwokacką, lekarską, biegłego rewidenta i inne³.

Na temat informacji niejawnych - zob. rozdz. „Wyjątki od zasady udostępniania informacji o środowisku”.